Wie is Sophie?
Hey, wat leuk dat je een bezoekje brengt aan mijn website.
Waarschijnlijk had je het al geraden, maar mijn naam is Sophie, Sophie Hoogkamp om helemaal volledig te zijn. Ik ben 23 jaar en fotografeer nu ongeveer vijf jaar onder de naam Sophiegrafie. Sinds 1 oktober 2020 is er zelfs een droom uitgekomen, want ik heb mijn ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.
Even wat weetjes over mij:
- Mijn thuis bestaat uit: mijn vader, mijn moeder, mijn zusje (21) en 2 katten (ofwel draakjes). Verder staat de deur altijd open voor vrienden en familie.
- We hebben sinds maart 2022 een eigen familiepaard genaamd Ilony. Ze is een springgefokte KWPN merrie uit 2013. Op mijn 14e was ik begonnen met manegelessen en na veel te hebben mogen leren van verzorgpaarden ben ik super blij om nu zelf bij te leren met Ilony. Hoewel ze al 9 was bij haar aankoop was ze namelijk nog niet helemaal doorgereden, dus we zijn lekker stukje bij beetje aan het puzzelen. Echt gaaf wat je samen kunt bereiken en hoe veel ik met haar kan genieten!!
- Ik kijk heel graag Boer zoekt vrouw of Onze boerderij. Vooral na een lange dag school vind ik dit heerlijk om te kijken. Verder ben ik ook fan van misdaadseries enzo en kijken wij vaste prik, iedere vrijdagavond Flikken Maastricht met het gezin.
- Mijn lievelingseten is: tapas of sushi (omdat dat meestal heel gezellig borrelen is). Verder ben ik ook dol op pasta kip pesto of varkenshaas met satésaus. Oja, van een puntzak friet met mayonaise kan ik ook van genieten (vooral met lekkere mayo).
- Ik ben wel voorzichtig met dieren en vooral met dieren die ik niet ken, maar eigenlijk ga ik wel altijd uit van het goede, behalve bij vogels. Daar ben ik echt bang voor.
- In 2021 heb ik mijn bachelor Technische Bedrijfskunde aan de Hogeschool van Amsterdam afgerond. Momenteel ben ik bezig met de master Data Driven Business aan de Hogeschool Utrecht.
Hoe het begon
Zoals gezegd rij ik dus sinds mijn 14e paard, maar mijn liefde voor dieren was er al eerder. De mooiste uitjes waren tripjes naar dierentuinen en kinderboerderijen. Wij hebben zelfs een keer een vakantie gevierd bij een boer en ik weet nog goed dat ik daar twee weken een kalfje heb zien opgroeien. Wauw!! Ik hoefde niet weg hoor.
Verder was de liefde voor fotografie er ook al lang. Waar kinderen tegenwoordig schermtijd krijgen, kreeg ik cameratijd van mijn moeder. Toen wij wat ouder waren kregen wij ook zelf zo’n wegwerp camera, dat je 30 foto’s kon maken op dat rolletje en dus ook heel hard moest draaien als je 2 foto’s achter elkaar wilde maken. Ik ben blij dat de technologie niet heeft stilgezeten, want er is nu gelukkig veel meer mogelijk.
Maargoed, ik kreeg dus een wegwerpcameraatje en tja, bij het afdrukken zag je aan de foto’s wie de foto’s had gemaakt. Het setje foto’s waar echt de vakantie was vastgelegd, met mensen en eten enzo, was van mijn zusje. Bij mijn setje foto’s waren vooral dieren te zien. Soms zat hier ook echt een soort creatief beeld bij als ik door iets heen had geprobeerd te fotograferen, zoals een zonnebril, hand of langs een paar bloemen.
“Waar kinderen tegenwoordig schermtijd krijgen, kreeg ik cameratijd van mijn moeder”
Stappen maken
In 2017 was het zo ver. Ik kocht mijn eerste camera en ging alles fotograferen. Ik kon echt losgaan met alle foto’s die ik al zo lang had willen maken. Okay, het was toch niet echt wat ik voor ogen had. Ik had mooie bloemen in de tuin die ik fotografeerde, maar voelde me toch beperkt in de achtertuin. Toen nam ik de camera mee naar stal en iedereen die reed vroeg ik of ik misschien foto’s mocht maken en daar kwam de kick. Voor het eerst van mn leven voelde ik de kick van een goed actieshot. Dit was het, dit wilde ik! Er kwam een tijd van foto’s maken, foto’s maken, foto’s maken en eigenlijk was ik gewoon aan het oefenen. Wat doet dit knopje, wat doet dat knopje (natuurlijk opgezocht op google, want ik was oh zo bang dat ik iets zou indrukken waardoor de camera kapot ging).
Na een tijdje wilde ik toch overstappen naar een spiegelreflex, want ik was eigenlijk wel een beetje klaar met de systeemcamera. Ik was gegroeid en was nu ook toe aan een spiegelreflex. Gelukkig kon ik de oude spiegelreflex van mijn tante overnemen, want zij was juist zo gecharmeerd van de nieuwe systeemcamera’s, omdat ze dan op vakantie geen lens hoefde te verwisselen.
We gingen vrolijk door met de spiegelreflex en ik heb toen echt stappen gemaakt, want mensen vroegen mij voor een shoot. Echt iets voor mij om de eerste aanvraag totaal dicht te slaan, haha. Ik was overdonderd door geluk dat iemand mijn foto’s zou willen en natuurlijk kwam de onzekerheid daar achteraan, want wat als ze het niet mooi vinden.
Tja, de eerste shoots zijn gewoon lastig, vooral voor je eigen gevoel, maar gelukkig had ik lieve klanten die mij steunde.
Na een hele boel shoots, ‘oefenrondjes’ en cursussen wilde ik het serieuzer gaan aanpakken.
“Waar mijn linkerhand 30% verloor, steeg mijn ambitie om Sophiegrafie groot te maken met 300%“
De dag na een masterclass, waarin ik een nieuw plan had gemaakt voor 2020, kreeg ik een eenzijdig fietsongeluk. Oeps. Realitycheck. Daar gingen even de plannen. Alles lag in duigen, want de pijn zou nog wel even aanhouden. Ik heb de zenuw in mijn linker pols beschadigd. Dit was niet alleen onhandig, maar ook demotiverend. Ik kon niet naar de paarden, want ik kon daar niks in verband met de veiligheid. Ik voelde soms niet zo goed met links en als je een paard over het terrein wilt loodsen in de winter, tja dan is een beetje gevoel en kracht wel handig. De paarden waren dus even uit beeld, want ik werd vooral verdrietig, maar ook thuis en op stage was het wat ongemakkelijk. Maar, er was één ding dat ik wel kon, namelijk fotograferen. Ik heb mezelf aangeleerd in een andere armpositie te fotograferen en wat vond ik daar mijn energie terug. Waar mijn linkerhand 30% verloor, steeg mijn ambitie om Sophiegrafie groot te maken met 300%.
Ik wil mij onderscheiden door het op maat maken van jouw fotoshoot
Werkwijze
Mijn jaar was top, fotoshoot na fotoshoot, cursus na cursus en vooral kick na kick. In oktober heb ik mij eindelijk ingeschreven en vanaf toen ben ik alles naar een nog serieuzer niveau gaan tillen, maar wel op mijn manier. De manier die ik fijn zou vinden.
Ik wil mij onderscheiden door het op maat maken van jouw fotoshoot. Te beginnen bij het moodboard. Ik heb geen vast portfolio, want ik bied veel aan en wil alles laten zien en daardoor is mijn portfolio eigenlijk te groot. Daarom kun je nu filteren, zodat je eigenlijk jouw moodboard kunt samenstellen uit mijn portfolio. Daarna, mocht mijn portfolio jouw aanspreken, kun je jouw prijs mixen en matchen. Ik heb geen pakketten, omdat ik jou juist out of the box wil laten denken. Er is van alles mogelijk in overleg, want ik wil een fotoshoot op maat maken. Het ligt namelijk aan de situatie en combinatie wat er mogelijk is, dus hoe zou ik dat in pakketten kunnen gieten? Nou niet. Dus het is nu een rekentool geworden.
Verder wil ik ook dat je alleen betaald voor hetgeen dat jij gebruikt. Eerst waren mijn jurken gratis te gebruiken, maar was er een opslag binnen alle prijzen om die jurken te bekostigen. Ik vind dit niet de bedoeling, waardoor ik nu dus alles heb opgesplitst. Dit is een groot risico, want misschien willen mensen dan nooit meer accessoires erbij. Hoewel ik dat erg jammer zou vinden is dit wel de enige manier hoe ik achter mijn prijzen kan staan en jullie ervan kan overtuigen. Ik wil iedereen namelijk een eerlijke prijs vragen, voor zijn of haar eigen fotoshoot.
Heb je nog vragen, stel die dan gerust via verschillende kanalen. Ik heb Sophiegrafie in mijn eentje en dit zorgt ervoor dat je altijd persoonlijk met mij praat als je een vraag stelt. Niemand anders kan bij mijn inbox. Dit betekent ook dat het kan voorkomen dat ik niet direct terug kan reageren, omdat ik bijvoorbeeld bij een fotoshoot ben.
